موږ د نړیوالې ټولنې څخه غوښتنه کوو: د طالبانو امارت په رسمیت مه پېژنئ

نړیوالې ټولنې ته
قدرمنو آغلو او ښاغلو


افغان ولس د ډیورنډ کرښې یوی خواته د ۴۶ کلونوراهیسی د جګړې او ناورین له امله ځوریدلی دی. د ډیورنډ د کرښې بلی خواته - په بلوچستان او پښتونخوا کې - خلک د ۷۷ کلونو راهیسې د پاکستان د جنګي مجرمینو جنرالانو او جتایتکاره دیکتاتورانو د ظلم، وحشت او وژنو سره مخامخ دي

له هغه وخته چې طالبان د ۲۰۲۱ کال د اګست په ۱۵مه د زور له لارې پر افغانستان واکمن سول، په هېواد کې د بشري حقونو وضعیت - په ځانګړي ډول د ښځو او نجونو لپاره - خورا زیات  خراب سوی دی. د ملګرو ملتونو اداری، د بخښنې نړیوال سازمان (امنیسټی انټرنیشنل)، او د بشري حقونو د څار ادارې (هومان رایټ واچ) په ګډون نړیوالو ادارو راپور ورکړی دی چې طالبان د سیستماتیکو او پراخو سرغړونو مرتکب سوي دی، چې ډېر یې د جنسیتي توپیر او د بشريت ضد جرمونو په توګه طبقه بندي سوي دی. طالبانو تر ۸۰ زیات فرمانونه صادر کړي دی چې د خلکو حقونه په جدي توګه محدودوي

د طالبانو د رژیم د خوا د بشري حقونو څخه سرغړونی په لنډ ډول لاندې بیانوو

لمړی: د ښځو او نجونو سیستماتیک محرومیت: د جنسیتي توپیر نظام

د ښځو پر تګ راتګ  محدودیتونه او سخت ډول حجاب
ښځې یوازې د نارینه سرپرست (محرم) د ملتیا سره له کوره وتلای سي. بېله نارینه سرپرست (محرم) ښځو ته اجازه نه ورکول کېږي چې له عامه ترانسپورت (ټکسي، بس) څخه استفاده وکړي. په عامه ځایونو کې باید ښځې  په بشپړ ډول بدن پټ کړي،  برقع (بوغره) یا تور لباس چې مخ هم پټوي واغوندی . ښځې له پارکونو، حمامونو، ورزشځایونو او نورو عامه ځایونو منع سوي دي

له زده کړو څخه محرومیت
نجونو ته د شپږم ټولګي څخه وروسته (د ۱۲ کلنۍ څخه وروسته) ښوونځي ته د تلو اجازه نسته. له دې امله میلیونونه نجونې له خپل راتلونکي محرومې څخه سوې دي. ښځې په بشپړه توګه له پوهنتونونو منع سويدی. هغه تعلیمي ادارې چې د طالبانو د قوانینو اطاعت نه کوي، په زور تړل سوي دی

 له کار او ټولنیز ژوند څخه د ښځو محرومیت
ښځې له دولتي وظیفو څخه ایستل سوې دی او په کورونو کی پاته کیدو ته اړ ایستل سوي دي. پدې کې دولتي مامورینی، ښوونکي، خبریالانی، پولیسانی او وکیلانی هم شاملی دي. د ښځو په رهبرۍ کاروبارونه، لکه د ښکلا سالونونه او ورزشځایونه، چی ښځو ته یی خدمات وړاندی کول، بند سويدی.  ښځو ته اجازه نه ورکوي چې د ملي او نړیوالو مرستندویو ادارو یا د ملګرو ملتونو لپاره کار وکړي - دا کار د بشري مرستو په برخه کې منفي اغېزی کړیدی. ښځې له ټولو ټولنیزو، اقتصادي او سیاسي پرېکړو څخه ایستل سوي او د عامه ژوند څخه حذف سوې دي

 د بیان او غونډو د آزادۍ مخنیوی
د ښځو له خوا د طالبانو پر ضد سوله‌يیزی مظاهرې په زور سره ځپل کېږي، ځینې وختونه طالبانو د لاریون کوونکو خواته د توپک ډزی هم کړیدی . ښځینه مظاهره کوونکې نیول کېږي، تښتول کېږي او شکنجه کېږي. د طالبانو یو قانون، چې د "امر بالمعروف" په نوم یادېږي، ښځې له دې څخه منع کوي چې په عامه توګه خبرې وکړي، ځکه د دوی ږغونه "محرم" ګڼل کېږي

 د تاوتریخوالي پر وړاندې د ساتنې نشتوالی او ظالمانه عدلي سیستم
د ښځو د خوندیتوب پناهځایونه او ملاتړ مرکزونه تړل سويدی. د تاوتریخوالي څخه د ښځو د ساتنې لپاره پخوانی قانون لغوه سو. راپورونه وايي چې هغه مجرمین چې د مخکني حکومت لخوا د ښځو سره د تاوتریخوالی په تړاو محکوم سوي وه، طالبانو بیرته د بند څخه خوشې کړي دي. د جبري ودونو (په شمول د کوچنیانو نجونو د جبری واده کولو) او همدارنګه د طالب جنګیالیو لخوا د جنسي تېريو راپورونه زیات سوي دی، په ځانګړي ډول د اقلیتونو پرښځو (لکه  هزاره ګانو پر ښځو) جنسي تېري سویدی. ښځې او نجونې د ناموس په نوم "جرمونو" (لکه زنا یا له کوره تښته) له امله په عامه توګه وهل کېږي یا سنګسار کېږي. طالبان هغه ښځې او نجونې چې محرم نه لري، د خپلې "ملکیت" په توګه ګڼي.

دوهم: د طالبانو تر واک لاندې عمومي بشري سرغړونې

پر ناحقه نیول، تښتول، او بندي کول
د پخواني حکومت مامورین، امنیتي کسان، د بشري حقونو فعالان، خبریالان، او مخالفین د طالبانو لخوا په خپل سر او ناحقه نیول سوی، تښتول سوی او بندي سوي دی. د کور په کور تلاشۍ راپورونه سته چې زیاتره د شپې او له قانوني جواز پرته تر سره کېږي

شکنجه او تاوتریخوالی
په طالب زندانونو کې پراخ تشدد موجود دی. بندیان د وهلو، برقی شاک ورکولو، او نورو ظالمانه طریقو راپورونه ورکوي. مظاهره کوونکي له نیول کېدو وروسته شکنجه کېږي. اقرارونه په زور او تر فشار لاندې اخیستل کېږي. په عام محضر کی د چلاخو یعنی درو په واسطه د ښځو او نارینه وو وهل د طالبانو د محکمی عادي سزا ده چی هره ورځ په ډیرو ولایتو کی تطبیق کیږی

 اعدامونه او غیرقانوني وژنې
پخواني امنیتي کسان او سیاسي مخالفین قصداً تښتول کېږي او وژل کېږي. ملګري ملتونه د ولسي وګړو د له قانونه پرته وژنو راپورونه ورکوي. اعدامونه اوس هم اجرا کیږي - هغه هم د تش په نامه محاکمو وروسته چې د قانوني معیارونو سره هیڅ توافق نه لري

د بیان د آزادۍ او مطبوعاتو ځپل
له ۲۰۲۱ کال راهیسې له ۲۰۰ زیاتی رسنی تړل سوي دی. خپلواکه رسنۍ منع یا سانسور سوي دي. خبریالان ځورول کېږي، بندي کېږي، وهل کېږي یا وژل کېږي. ډېر یې پټ سوي یا بهر ته تښتېدلي دي. د ۲۰۲۱ کال د اګست څخه  د ۲۰۲۴ کال تر سپتمبر پوری، د خبریالانو په وړاندې د خپل سري نیولو، شکنجې، ناوړه ګټه اخیستنې او ګواښونو ۳۳۶ قضیې ثبت سوې دي.د طالبانو پر رژیم نیوکه ممنوع ده - رسنۍ نسي کولای هغه څه خپاره کړي چې د طالبانو د اسلام له تعبیر سره مخالف وي. ښځې له خبریالۍ څخه په پلان سوی توګه ایستل سوي دي

د قومي او مذهبي لږکیو (اقلیتونو) سره تعصب
قومي او مذهبي لږکي (اقلیتونه) - په ځانګړي ډول هزاره شیعه ګان - د سیستماتیک تبعیض، بې ځایه کیدو، تاوتریخوالي او ظلمونو سره مخامخ دي

د فرهنګي آزادیو لغو کول 
فرهنګي فعالیتونه لکه موسیقي یا د دودیزو جشنونو (لکه نوروز) لمانځل منع دي. حتی ساده تفریحي فعالیتونه لکه (قطعه بازی) هم منع سوي دي. لږ موده وړاندی د کندهار په ښار کې د واده په مراسمو کې ښځو دریه وهله. طالبانو د ناوې او زوم د کورنۍ څو نارینه خپلوان ونیول او سخت یی شکنجه کړل. راپورونه وايي چې د دوی لاسونه، پښې او سرونه مات سوي دی، او د چلاخو په واسطه سخت وهل سوي دی

پایله
طالبان د ۲۰۲۱ کال په اګست کې د وسلو په زور پر واک راغلل او له هغه راهیسې یې افغان ولس د ټول انسانی حقونو څخه محروم کړي دي. د طالبانو امارت د چین د کمونیستي رژیم څخه هم ظالمانه دی.د طالبانو ډېری کړنې نه یوازې چې د اسلام د اساساتو سره تړاو نه لري، بلکې د اسلامي ارزښتونو خلاف دي. پرافغان ولس  د طالبانو  ظلمونه او تاوتریخوالي داسی اعمال دی لکه څنګه چې یی د چین رژیم د اقلیتونو او مخالفینو سره کوي

 د طالبانو ځینې مشران د کلونو په اوږدو کې د پاکستان د پوځي استخباراتو ادارې، (آی ایس آی) لخوا په پلان سوی ډول غولول سوي دي.ي. ډېر طالبان یوازې د اقتصادي مجبورۍ له امله د اوسنی رژیم سره همکاري کوي، ځکه دوی د کورنۍ د نفقې لپاره معاش ته اړ دي

موږ د ټولو هېوادونو څخه جدي غوښتنه کوو چی په هېڅ ډول دې د طالبانو امارت په رسمیت و نه پېژني

که څوک فکر کوي چې د طالبانو په رسمیت پیژندنه به د افغان کډوالوشمېر کم کړي یا به د دوی د واپس استولو زمینه برابره کړي، نو دا لویه تېروتنه ده. تر څو چې په افغانستان کی دا ظالمانه او غیرانساني رژیم پر قدرت وي، میلیونونه خلک به مجبور وي چې هېواد پرېږدي ـ او دا د هغوی حق دی چې د خپل ژوند د ساتنې لپاره پناه وغواړي

موږ په افغانستان کی د یو آزاد (لیبرال) امارت  غوښتونکي یو چی بشري حقونه، په خاصه توګه د ښځو حقونه،  عدالت ، او ٱزادی تامین کړي، او د ټولو دینونو پیروانو ته درناوی ولري. موږ ستاسی څخه هیله لرو چې د داسې آزاد (لیبرال) امارت د جوړېدو په برخه کی مرسته او ملاتړ وکړئ 

په درنښت

We Appeal to the International Community: Do Not Recognize the Taliban Emirate

To the International Community,
Ladies and Gentlemen,

The Afghan people have suffered for 46 years on one side of the Durand Line under war and disaster. On the other side — in Balochistan and Pashtunkhwa — the people have endured 77 years of tyranny, oppression, and killings at the hands of Pakistan’s war criminal generals and criminal dictators.

Since the Taliban seized power in Afghanistan on August 15, 2021, the human rights situation in the country — especially for women and girls — has drastically deteriorated. International organizations such as the United Nations (UN), Amnesty International, and Human Rights Watch have reported systematic and widespread repression, often classified as gender apartheid and crimes against humanity. The Taliban have issued over 80 decrees and regulations that severely restrict the rights of the population.

Below is a summary of the documented human rights violations:

I. Systematic Deprivation of Women and Girls: The System of Gender Apartheid

• Restrictions on Freedom of Movement and Strict Dress Codes:
  Women are only allowed to leave the house when accompanied by a male guardian (Mahram). Unaccompanied women are not permitted to use public transportation such as taxis or buses. In public, they are required to fully cover themselves — either in a burqa or a black garment that also conceals the face. They are barred from parks, bathhouses, gyms, and other public spaces.

• Exclusion from Education:
  Girls are banned from attending school from sixth grade onward (approximately age 12). As a result, millions of girls are deprived of their future. Women are entirely barred from attending universities. Educational institutions that fail to comply with Taliban rules have been forcibly closed.

• Work Bans and Exclusion from Public Life:
  Women have been systematically removed from public service or forced to stay at home. This includes civil servants, teachers, journalists, police officers, and lawyers. Beauty salons, gyms, and other women-led businesses have been shut down. A decree forbids women from working for national and international NGOs, as well as for UN agencies — with dramatic consequences for humanitarian aid in the country. Women have been excluded from all societal, economic, and political decision-making processes and are effectively erased from public life.

• Suppression of Freedom of Expression and Assembly:
  Peaceful protests by women against Taliban policies are violently suppressed, sometimes with firearms. Female protestors are arrested, abducted, and abused. A so-called “virtue law” forbids women from speaking in public, as their voices are deemed “intimate.”

• Lack of Protection from Violence and Arbitrary Justice:
  Women’s shelters and support centers have been closed. The previous law to protect women from violence was repealed. Reports indicate that perpetrators who had been convicted under the previous government were released from prison by the Taliban. There are numerous reports of forced marriages — including of minors — as well as sexual violence by Taliban fighters, particularly against women from ethnic minorities such as the Hazara. Women and girls are publicly flogged or executed — sometimes by stoning — for so-called “moral crimes” such as “adultery” or “running away.” Taliban members claim girls and women without male guardians as their “property.”

II. General Human Rights Violations Under the Taliban Regime

• Arbitrary Arrests, Abductions, and Imprisonment:
  Former government officials, security personnel, human rights defenders, journalists, and suspected political opponents are arbitrarily arrested, abducted, and detained. Reports speak of systematic “house-to-house searches.” These are often carried out at night and without legal basis.

• Torture and Abuse:
  Widespread violence occurs in Taliban prisons. Victims report floggings, beatings, electric shocks, and other brutal methods. Protesters are tortured upon arrest. Confessions are extracted under duress. Public floggings are a routine tool of Taliban justice.

• Executions and Extrajudicial Killings:
  Former security personnel and political opponents are deliberately abducted and killed. The United Nations reports extrajudicial killings of civilians. Public executions still take place — often after arbitrary procedures that do not meet the minimum standards of the rule of law.

• Suppression of Press and Freedom of Expression:
  Since August 2021, over 200 media outlets have been shut down. Independent media have been banned or censored. Journalists are persecuted, imprisoned, abused, or killed. Many have gone into hiding or fled. Between August 2021 and September 2024, 336 cases of arbitrary arrests, torture, abuse, and threats against journalists were documented. Critical reporting is prohibited — media may not publish content that contradicts the Taliban’s interpretation of Islam. Women have been systematically removed from journalism.

• Discrimination Against Ethnic and Religious Minorities:
  Ethnic minorities — especially the Shia Hazara — face systematic discrimination, displacement, and violence. Religious minorities are also oppressed.

• Denial of Cultural Freedoms:
  Cultural activities such as music or the celebration of traditional festivals like Nawruz have been banned. Even leisure activities like card games are forbidden. A recent incident in the city of Kandahar illustrates the extent of the repression: during a wedding celebration, women played the traditional instrument Daryā. In response, Taliban fighters arrested several male relatives from the bride’s and groom’s families and subjected them to severe abuse. Reports indicated serious injuries, including broken arms, legs, and skulls, as well as flogging.

• Other Restrictions on Personal Freedoms:
  The Taliban have codified into law that men must wear a beard at least the length of a fist as a mandatory requirement. Any violation—such as trimming or shaving the beard—is punished, whether through arrest, loss of employment, or even physical violence.
  According to Article 17 of their "Law on the Promotion of Virtue and Prevention of Vice," the Taliban have also banned the publication and broadcast of images of living beings—including humans and animals.

Conclusion:

Since seizing power through armed force in August 2021, the Taliban regime has held the Afghan population hostage and systematically sought to silence all dissenting voices through targeted violence and repression. The Taliban Emirate is even more oppressive than the communist tyranny in China. Many of the Taliban's crimes have no basis in Islam and directly contradict core Islamic values. Their actions are rooted in oppression and tyranny — comparable to China’s repression of minorities and dissenters.

Some Taliban leaders have been systematically manipulated over the years by Pakistan’s military intelligence agency, the ISI. A large number of Taliban members cooperate with the regime out of economic desperation, as they depend on their salaries to provide for their families.

We urgently call on all countries of the international community: under no circumstances should the Taliban Emirate be recognized.

If you believe that recognizing the Taliban regime would reduce the number of Afghan refugees or enable their deportation, you are mistaken. As long as this repressive and inhumane regime remains in power, millions will be forced to flee the country — and it is their right to seek safety from threats to their lives and well-being.

We envision a liberal Emirate in Afghanistan — one that respects human rights, especially the rights of women, and is committed to justice, freedom, and tolerance. We kindly ask you to support the establishment of a liberal Emirate in Afghanistan that is based on the principles of human dignity, respect for women's rights, freedom and justice, and that treats followers of all religions with respect.

Sincerely,